主神竟是我自己
主神竟是我自己最新章节：
杨云帆点了点头，随即又道：“不过，没有见到真人，我也不好判断
万般皆下品，唯有修真高，就是这个修真世界的唯一标准
“夜凉宬，你醒醒，你救救我”宫沫沫只能向沉睡的夜凉宬呼唤
只感觉浑身冰冻，刚进来，就感觉冷到不行了，浑身发抖，发颤，“唔唔唔——”
绿衫少女笑了一下，她掀开九龙辇的帘子，看了一眼外面，此地距离抵达城主府，还有一段时间
否则，杨云帆在摩云崖后山打滚了十几年，也没道理才得到一次奇遇
万年之前，似乎有一位剑道修士，横空出世，以一把长剑横扫诸天神域，被奉为剑道第一人
一声惨叫响起，却是凌苍的，他倒飞出去，撞进了空间顶部的山壁中
他的生命气息，神识气息，彻底消散！一位至尊大圆满强者，就此陨落，身体被番天符印打碎，灵魂意志消散
“看来这个大罗，有什么问题吧？”韩立闻言，眉头微皱的问道
主神竟是我自己解读：
yáng yún fān diǎn le diǎn tóu ， suí jí yòu dào ：“ bù guò ， méi yǒu jiàn dào zhēn rén ， wǒ yě bù hǎo pàn duàn
wàn bān jiē xià pǐn ， wéi yǒu xiū zhēn gāo ， jiù shì zhè gè xiū zhēn shì jiè de wéi yī biāo zhǔn
“ yè liáng chéng ， nǐ xǐng xǐng ， nǐ jiù jiù wǒ ” gōng mò mò zhǐ néng xiàng chén shuì de yè liáng chéng hū huàn
zhǐ gǎn jué hún shēn bīng dòng ， gāng jìn lái ， jiù gǎn jué lěng dào bù xíng le ， hún shēn fā dǒu ， fā chàn ，“ wú wú wú ——”
lǜ shān shào nǚ xiào le yī xià ， tā xiān kāi jiǔ lóng niǎn de lián zi ， kàn le yī yǎn wài miàn ， cǐ dì jù lí dǐ dá chéng zhǔ fǔ ， hái yǒu yī duàn shí jiān
fǒu zé ， yáng yún fān zài mó yún yá hòu shān dǎ gǔn le shí jǐ nián ， yě méi dào lǐ cái dé dào yī cì qí yù
wàn nián zhī qián ， sì hū yǒu yī wèi jiàn dào xiū shì ， héng kōng chū shì ， yǐ yī bǎ cháng jiàn héng sǎo zhū tiān shén yù ， bèi fèng wéi jiàn dào dì yī rén
yī shēng cǎn jiào xiǎng qǐ ， què shì líng cāng de ， tā dào fēi chū qù ， zhuàng jìn le kōng jiān dǐng bù de shān bì zhōng
tā de shēng mìng qì xī ， shén shí qì xī ， chè dǐ xiāo sàn ！ yī wèi zhì zūn dà yuán mǎn qiáng zhě ， jiù cǐ yǔn luò ， shēn tǐ bèi fān tiān fú yìn dǎ suì ， líng hún yì zhì xiāo sàn
“ kàn lái zhè gè dà luó ， yǒu shén me wèn tí ba ？” hán lì wén yán ， méi tóu wēi zhòu de wèn dào
